Sunday, 10 December 2017

एग्जाम के बदसूरत दिन।

हमारा दिल कितना तड़पता है तुम्हारे बिना,
कैसे कटे ये एग्जाम के दिन मेसेज के बिना,
आप तो बस बे-जान बन कर पढ़ती रही, और 
हम तुम्हारी यादो के चिंगारो पर जलते रहे।



हमे तो लगा की आप पढ़ रही हो रात-दिन मोबाइल के बिना,
पर आप तो पढ़ती भी रही और मेसेज करती भी रही हमारे बिना..!!,
हमने सुना हे की आप मेसेज भी करती हो,
तो हमारा क्या दोष के आप हमको भूल गए हो...!! ।



इसे हम बेवफा समजे के वफ़ा जरा गौर कर दो,
अगर इसका जवाब बेवफा हे तो हमारा दोष कह दो,
वफ़ा हम कैसे समजे ! इसका भी उत्तर दे ही हो,
क्या कमी थी हमें में और उसमे जरा हमको भी कह दो।



हम तो मोत और जिंदगी से लड़ते रहे, 
पर अब लगता हे मोत ही जीतेगी इस जंग में,
'मेहुल' एक टुटा हुआ लड़का हे उसको संभालो,
बस बहोत हो गए मरम्मत अब तो  टूटने ही दो।



MD
28 Nov 2017



Tuesday, 7 November 2017

કન્યાવિદાય





દીકરી જન્મી ને જલેબી ખવડાવી રે
ડેડી ડેડી કહી ને ઢીંગલી લેવડાવી રે
આંગળી પકડી ને ફરવા લઈ ગયો,
સમાજે તેને પારકી ગણાવી રે ..!!!



દીકરી મારી લાડકડી ને રડવા લાગી,
ત્યારે તો સમજાવી મેં ને આઈસ ક્રીમ ખાવવા લાગી,
ધીરે ધીરે મોટી થઈ હાઈ સ્કુલ માંથી કૉલેજમાં આવી,
જીન્સ ટોપ ને ચશ્મા પહેરી ને મારુ નામ રોશન કરવા લાગી રે.



લાવી પ્રથમ ક્રમાંક ને ગર્વ મને અપીયુ,
આવવા લાગીયા માગા લાડીનાં,
થયું હવે થોડા દિવસના મહેમાન,
કરી સગાઈ લાગીની વર હતો સુંદર.




થયું રાખશે ખુશ લાડી ને સપના સજાવશે,
દીકરી મારી મોટી થઇ ગઈ ને ખબર પણ ના પડી રે,
પૂછીયું પણ નહીં લાડી યે કોણ છે કેવો છે,
બસ સગાઇ નક્કી થઇ સાંભળીને થોડી મનમાં મુજાની રે.



આવીયા લગ્ન લાડી ના ખુશ હતા બધા,
બધા ને ખુશ રાખવા પોતે પણ મલમલ મલકાતી રે,
આ જ હાથે આપીયુ કન્યાદાન ને સોંપી વીરલા વરરાજાને,
દીકરી મારી ગળે મળી ને અંતિમ વાર મળી રે..



દિલ મારુ થરથર ધ્રુજીયું રુદન કરવા લાગીયું રે,
દીકરી મારી સાચે જ પારકી થઈ મહેસુસ થવા લાગીયું રે,
બસ હવે હસતા મુખે વિદાય આપવા છાની તેને રાખી,
બેસાડી તેને ગાડી માં ને અંતિમ વિધિ કરી રે.



આપીયા અંતિમ થાપા યાદ કરવા માટે,
દીકરી મારી મોટી થઈ ગઈ ખબર ના પડી રે.
આપીયુ સુખ ને ખુશ રહેવા લાગી રે,
દીકરી મારી દુઃખ પણ વર્તાવવા ન દેતી રે.

શંકા ના દરિયા માં ડૂબેલા ને બહાર કેમ કાઢવા,
દીકરી મારી પલ પલ માં દુઃખ સહન કરવા લાગી રે,
દુઃખ ભરી જીંદગી જીવવા રે લાગી 
બધી જ રીતે સક્ષમ મારી દીકરી એકલતા નો ભોગ બની રે.

બાપ ને આંચ ના લાવવા દીકરી મારી રડતી રે,
અંતે ટૂંકાવી દીધું જીવન પણ બાપને ના કહીયું,
મરતા મરતા પણ કોઈ ને આંચ પણ ના આવવા દીધી રે,
જણાવી હકીકત આ બધી તેમની નાનેરી નણંદ રે.

થયું મને આજે ખરેખર દીકરી મારી મોટી થઈ ગઈ રે..

Friday, 13 October 2017

સંબંધ

બદલતી આ જિંદગીએ ઘણું બતાવી જાય છે,
એક તરફ આશા તો એક તરફ નિરાશા ફરી જાય છે.

બુદ્ધિ પણ આપી છે ને સમજણ પણ,
બુદ્ધિ પણ ભૂલ ખાઈ જાય છે ને સમજણ પણ.




ખરી રીતે જે દિલની પાસે હોયે છીયે,
એ જ વ્યકિત અહીં આવું કરી જાય છે.

દોષ નિર્દોષ ની તો વાત જ ક્યાં છે,
જયારે તાળી પણ એક હાથે વાગી જાય છે.



સંબંધ ને પણ રમત સમજી લે છે,
બે મિનિટમાં ભાઈ તો બે મિનિટ માં દુશ્મન બનાવી લે છે.

ખરી રીતે માણસ ને સમજવો ખરેખર અઘરો છે,
જ્યારે પોતાના જ પારકા કરી જાય છે.


અરે..

સંબંધ શું કોઈ વસ્તુ છે ? 
મિત્ર શું કોઈ તુફાન છે ?

સાહેબ આ તો વિશ્વાસની અખુટતા,
બાકી સંબંધ ને મિત્ર માટે ભગવાનને પણ આવું પડે છે.



સંબંધો સાચવવા 'મેહુલ' પ્રયત્નો કરે છે અનેક,
સાહેબ આતો ઉપર થી દેન છે આવતી રહેશે અનેક. (પ્રોબ્લમ દુ:ખ, દર્દ)




આજ મારા સપનામાં મારી UVI આવી....





એ..... ભઈલા તું મને યાદ કરે છે કે નહીં,
એ.... ભઈલા તે મને ભૂલવાની કૌશીશ કરી કે નહીં,
ભાઈ મને અહીં દીઠતું નથી તમારા વગર,
પણ શું કરું ભગવાનું કામ પણ કરવાનું હતું તમારા વગર.




મારા ભઈલા ને મેગી બહુ ભાવે હો,
મારા ભઈલા ને તો લાડી લાવી હતી હો,
ભાઈ મારા વગર તું મેગી ને બળેલી રોટલી ખાય છે ને,
હા હો ઘણા દિવસ થઇ ગયા તું તો મને ભૂલી ગયા હશો નઈ.


બહેન ઓ બહેન તે કેમ વિચારી લીધું કે ભૂલી ગયો હું,
બહેન તને દુલ્હન બનાવવા ના સપના જોતો તો હું,
બસ એક પળ માં જુદા શું થઈ તો શું હું ભૂલી ગયો,
ના હો તું દિલ માં હતી દિમાગ માં નહીં કે તને ભૂલી જાવ હું.



હા બહેન તને બહુ જ યાદ કરું છું હું,
જયારે મેગી ખાવ છું ને રોટલી ને અડકું છું હું,
તે તો સપના તો મારા તોડિયા પણ,
તે તારા સપના પણ પુરા ન કરીયા...


એ... બહેન તું કેમ તારા ભઈલાને એકલા છોડીને જતી રહી.?
એ... બહેન તું તો મારા વગર એક મિનિટ પણ ના રહી શકતી ને,



આવી જ છો તું મારા સપનામાં,
તો સરનામું લખાવ ને ડાયરીમાં,
હું પણ કંટાળી ગયા છું આ દુનિયામાં,
ચાલને હું પણ આવું તારી દુનિયામાં.









સાહિત્યનો વિધાર્થી

સાહિત્યના દરિયામાં ડૂબતા ઘણા માણસો જોયા છે,
ભાષાની નદી માં ડૂબકી મારતા ઘણા માણસો જોયા છે,
કવિતા, નોવેલ ને શાયરી તો બધા લખે છે,
પણ બધી કૃતિને શણગારવા એક વિવેચક લખે છે.




બધા કહે છે છું હું સાહિત્યનો વિધાર્થી,
બધા કહે છે છું હું ભાષાનો વિધાર્થી,
જરા તો વિચાર કર શું છે તું વિધાર્થી સાહિત્યનો,
માત્ર ભણવું ને ભણાવવું એ જ છે વિધાર્થી સાહિત્યનો ?




૧૦૦ વિધાર્થી માંથી જયારે ઉભો થાય છે એક,
ત્યારે ત્યારે તેને સમજી લેવાય છે પ્રશ્નોનું ઘનમશીન,
ને કહેવામાં આવે છે ન ગમે તો જતું રહેવું બહાર !,
પરંતુ યાદ રાખો આટલું સમજાય કે ન સમજાય તો જ ઉદ્દભવે છે પ્રશ્ન.




સારું કોઈક તો હોય છે જે વિચારવા મજબુર કરતા હોય છે,
અરે ન વિચારો તો કંઈ નહીં પરંતુ સમજવાની કૌશીશ તો કરો.
સમજયા વગર જ આરોપી દેવાય છે અહીં,
જો ખોટો હોય તો સમજાવવાની થોડી તફલિક લેવાય અહીં.




બધા જો બનશે કવિ, લેખક ને મૌન,
તો શું કિંમત રહેશે સાહિત્યની,
જેટલી જરૂર હોય છે કવિ કે લેખક ની,
એટલી જ જરૂર હોય છે એક વિવેચક ની.














ऐ क्या हो गया है मुझे



ऐ क्या हो गया है मुझे,
Books में रहने लगा हु।



पता नही कब आ गई Exam,
और में पढ़ते ही जा रहा हु।




क्या पुछ्छाने वाला हे उसका कुछ पता नही,
समज में कुछ आता नही पर अब तो में पढ़ते जा रहा हु।




Criticism की बात मत करना ए मेरे दोस्त,
'Hamlet' समज में आता नही और Approaches पढ़ने चला हु।

समज में नही आता मुझे क्या करू और क्या न करू,



बस इतना ही पता हे बस Passing Marks लेने है,
और अब तो में बस पढ़ते ही जा रहा हु।








Sunday, 1 October 2017

આજ એક કબુતર મારી પાસે આવીયું





આજ એક કબુતર મારી પાસે આવીયું રે,
લાગીયું કશુંક કેહવા રે આવીયું,
કોણ જાણે શું સાથે લાવીયું રે,
પણ થોડી હિચકીચાહટ સાથે આવીયું રે.


આજ એક કબુતર મારી પાસે આવીયું....


મને થયું ચાલો આવીયું જ છે તો પૂછીએ કે કેમ છે,
ઘુ ઘુ કરતુ મારી પાસે ફરવા રે લાગીયું,
થયું મને ડર લાગતો લાગે છે મારાથી,
હું દૂર થવા ગયો ને એ પાસે આવવા લાગીયું રે,


આજ એક કબુતર મારી પાસે આવીયું રે...


લાગે છે કોઈ શાંતિનો સંદેશો લાવીયું હશે,
કેમ જાણે કબુતર બોલી ના શકિયું રે,
પૂછીયું મેં કે આમ કરીશ તો તું પણ થાકીશ ને હું પણ રે,
કબુતરે પાંખો ફેલાવીને મારી માફી માંગી રે,


આજ કબુતર મારી પાસે આવીયું..


મને થયું મારી પ્રેમિકાની વાતો કહેવા આવીયું રે,
પણ કબુતર તો બધા મનની વાતો કરવા આવીયું રે,
શરૂવાત કરવી હતી ઘણી પણ બોલી ના શકિયું રે,
દિલ પર ન કહેવાનો બોજ લઈ ને ઉડવા રે લાગીયું રે,


આજ એક કબુતર મારી પાસે આવીયું....


MD
Sept, 10 2017

Thursday, 7 September 2017

ખરો છે માણસ




ભગવાન તો બનાવીને છૂટી ગયો,
બુદ્ધિ અને બળ આપીને છૂટી ગયો,
રાજી ખુશીથી રહેવા બનાવી હતી પૃથ્વી,
પણ પૈસાની પાછળ દોડતો થયો માણસ.



જુઓ તો ખરા, કેટલો દોડે છે માણસ,
નજર તો નાખો રેસના ઘોડાને પાછળ રાખે છે માણસ,
અંધવિશ્વાસ ને ધર્મમાં ફસાયો છે માણસ,
SCIENCE નું જાળું બનાવીયું છે માણસ.



સારું હતું, જો ભગવાને ન આપી હોત બુદ્ધિ,
ન હોત પૈસા કે ન તો હોત યંત્રસામગ્રી,
ન હોત વિજ્ઞાન ને ન તો હોટ ધર્મ,
હોત તો માત્ર લીલુડી ધરતી ને આંનદ માણતો માણસ.


~Mehul Dodiya (MD)

દૃષ્ટિ










                                       આજ મારી લાડકવાઈ નો ૧૬મો જન્મદિવસ હતો. આજ મારી રાજકુમારી એવી મસ્ત તૈયાર થઈ કે જાણે આકાશમાંથી અપ્સરા મારા આગણે આવી હોય, બધા જ મહેમાનો નવી નવી ભેટો લઈને મારા ઘરે પોંહચી ગયા હતા. ત્યાં જ મારી રાજકુમારી તેના રૂમમાંથી નીચે આવી. તેના દરિયાના મોજાની જેમ ઉછળતા વાળ, ગુલાબપર્ણ જેવા તેના હોઠ, કોઈ ઘટાદાર વૃક્ષ અને તેમાં પણ ફળ આવયા હોય તેવો ગુલાબી લાંબો અને તારા જડેલો તેમનો ડ્રેસ, તેની જાજરનો જનકાર આવતાવેંત જ બધાની નજર ચોરી લીધી. ગુલાબના ફુલ ની જેમ મારા આંગણમાં સુગંધ પ્રસરાવતી નીચે ઉતરી.મારી રાજકુમારી ને આવા વેશમાં જોતા મારી આંખમાંથી આસુ સરી પડિયું, ત્યાં જ મારી કુંવરી આ આસું જોઈ ગઈ. મારી પાસે આવી ને તેના કુમળા હાથ મારા આસું લુછતા કેહવા લાગી..


'ડેડી કેમ તમે મારા જન્મદિવસ પર રડો છો.? Sorry ડેડી મને ખબર છે મારા જન્મદિવસ પર તમારે ઘણો ખર્ચ થયો છે તેમનું તમને દુઃખ છે ને..?'


                                           આટલું સાંભળતા જ મને થઈ આવીયું કે વાહ કુદરત તો જો...  કેવડી મોટી વાત કરે છે. શું કોઈ બાપ પોતાના સંતાનો માટે કોઈ દિવસ પૈસાની ગણતરી કરે ખરો..? હું વિચારોમાં ખોવાયેલો હતો ત્યાં તે ફરીવખત મારા ગાલ પર ટપલી મારતા કહીયું,


"ડેડી.... ડેડી.... ક્યાં ખોવાઈ ગયા...? હા, હું જાણું છું તમારી પાસે પૈસા નોહતા છતાં મારી જીદને પૂર્ણ કરી. Sorry ડેડી હવે ના રડોને પ્લીઝ.. ચલો હું મોટી થઈને નોકરી કરીશ ને ત્યારે હું આપના પાઇ પાઇ ના પૈસા ચૂકવી દઈશ. તમે હિસાબ ત્યાર રાખજો હો.. પ્લીઝ તમે ના રડો..."


મારી અને નાનકવાઈની વાતો સાંભળી ને મહેમાનો આશ્ચર્યચકિત થઇ ગયા. મારી દિકરીને સમજાવતા મેં કહીયું,


"ના બટા. એવું ના હોય હું કોઈ દુઃખથી નથી રડી રહિયો. મારી આંખમાં ફુગ્ગો ફૂટતાની સાથે કશું આંખમાં જતું રહિયુ છે તો તેને કારણે મારી આંખમાથી આંસુ વહી રહયા છે. તારા જન્મદિવસનો પ્લાન અમે પહેલેથી જ કરી રાખીયો હતો પણ અમારે તને સરપ્રાઇઝ આપવી હતી એટલે પૈસાનું બાહનું આપીયુ હતું, મારી રાજકુમારીનો જન્મદિવસને હું જ ન મનાવું..!!"


ત્યાં જ તે ફરી બોલી ઉઠી,


'ડેડી હું તમને સમજુ છું હો, હું કોઈ બાળક નથી કે આમ કહો એટલે હું માની લઉં.'


ફરી મેં તને સમજાવતા કહીયું,


'બેટા... તું કેમ નથી સમજતી..? સાચે જ મારો અને તારા મમ્મીનો આ પ્લાન હતો..'


ત્યાં જ તેમની મમ્મી આવી પોંહચી અને દૃષ્ટિ (મારી પુત્રી) કેક કાપવા બોલાવી.. કુંવારબાઈ કેક કાપી અને પહેલું જ બટકું લઈને મારી તરફ દોડી... 


મેં કહીયું  :    બેટા પહેલા તારા મમ્મીને ખવડાવ..

તો કહે     :    ના હો પહેલા મારા ડેડી,


મેં કહીયું  :   જો તે તારી પાસે ઉભા છે ખવડાવ ને પહેલા મને કે તેમને બધું સરખું જ છે ને..!


તો કહે     :  કેમ ડેડી હું પારકી થાપણ કેહવાવું એટલે તમે ના પાડો છો ને સાચી વાત છે પાપા ખોટી માયા ન બંધાય મારી જોડે.


કેવા નિરહ્દયતા થી કહી દીધું ...!!!


મેં કહીયું   : ના મારી દીકરા.. કોણે કહીયું તું પારકી થાપણ કહેવાય.?


તેને કહીયું : આ બધા કહે જ છે કે દીકરી તો પારકી થાપણ કહેવાય, સાપનો ભારો કેહવાય.. વહેલા કે મોડું મારે તમને બધાને છોડી ને જવું જ પડશે જ ને..( વિચારતા કહીયું )

મેં પ્રતિઉત્તર આપીયો :'તને કોઈ એમ ના કહીયું કે દીકરી તો તુલસી નો ક્યારો કેહવાય..? તારે તો ક્યાં મારા થી દૂર થવાનું જ નથી, તું તારા સપના પુરા કર ને મારા આંગણને આવી જ રીતે પ્રજ્વલીત કરતા રહેવાનું છે.'

નાસમજ માનસપણે કહીયું : 'ડેડી તો ગામ વાતું કરશે અને ગામ તો વાતું કરવા તત્પર હોય છે, અને મારા ડેડીની કોઈ ઉંધીચિતી વાતો કરે તે મને પસંદ નથી..?'
(મારા મુખે થી વાહ શબ્દ નિસરી પડ્યો..)
જોયું ને ડેડી તમે વાહ બોલિયાં એટલે એ વાત સાચી એમ ને..


મેં કહીયું : 'ના બેટા એટલે તારો મારા પ્રત્યેના પ્રેમને જોઈને નિસરી પડ્યો. અને જો તારે ગામને દેખાડવા નથી જીવવાનું, તારે તારા મન ને ખુશ રાખવા જીવવાનું છે. ગામ જે કહે તે કેહવા દે તેનું તો કામ જ ખોદની કરવાનું છે..'

કુંવરી એ કહીયું 'તો તો હું મારા ડેડી નો સાથ ક્યારેય નહીં છોડું.... યે.. યે... I Love You ડેડી.....'




🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹




                                           એકવખત હું અને મારી દીકરી મંદિરે દર્શન કરવા ગયા. તે દિવસે કુંવારબાઈ એ જીન્સ અને ટોપ પહેરીયું હતું અને તેના વાળ પણ છુટા હતા. અમે મંદિર માં એન્ટર થયા ત્યાં તો મંદિરના સેવકો દ્વારા અમને એન્ટ્રી ના આપી તેને કહીયું કે 'જીન્સ અને ટોપ અને વાળ છુટા રાખેલી કોઈ સ્ત્રીને અમે મંદિરમાં એન્ટ્રી નથી આપતા.' આ સાંભળતા મારી દીકરીને ઘણું દુઃખ થયું. પણ તે ત્યારે કશું જ બોલી નહીં અને અમે બગીચામાં ફરી ને ઘરે પોહચીયા...


મારો અને મારી દીકરી નું મુખ જોઈને દૃષ્ટિના મમ્મી સમજી જ ગઈ કે કશું તો ખોટું થયું છે. તેને મને પૂછીયું,

'શું થયું..? તમે મંદિરે ગયા હતા ને કેમ આમ મુખ લટકાવી ને પાછા આવતા રહયા...?'

મેં કહીયું : 'કશું જ નથી થયું.' (મુખ નીચે નાખીને કહીયું)

મારી પાસેથી સરખો જવાબ ન મળતા તે દૃષ્ટિ પાસે ગઈ અને દૃષ્ટિને પૂછીયું તો દૃષ્ટિ રડવા માંડી એટલે તેમના મમ્મી એ મને પૂછીયું, "કેમ દૃષ્ટિ રડે છે" પછી મેં ચોખવટ પાડી કે આજ અમે મંદિરે ગયા હતા ત્યાં તેમના સેવકો દ્વારા અમને એન્ટ્રી ના આપી. કેમ કે આજ મારી રાજકુમારી એ જીન્સ ને ટોપ પહેરીયું છે આજ દૃષ્ટિ ના પાડતી હતી છતાં મેં તેને ફરજીયાત પહેરાવીયું. એટલે દૃષ્ટિ ને થોડી વધુ ખોટું લાગીયું હશે.


અમે બંને વાત કરતા હતા ત્યાં દૃષ્ટિ દોડીને મને ચીપકી ગઈ અને દુસ્કાભરી ભરીને રડવા લાગી અને કહીયું,

'ડેડી શું અમે સ્ત્રીજાતિ ને પોતાની જાતે રહેવાનો કોઈ હક નથી..?'

મેં કહીયું : "ના એવું કાંઈ નથી જેવું તું વિચારે છે. બેટા તને ખબર છે અત્યારે સ્ત્રીજાતિને આગળ વધારવા સરકાર કેટલા પ્રયત્નો કરે છે, સ્ત્રીને ભારતમાં કેટલું મહત્વ અપાયું છે. તને ખબર છે તમારી પાસે ભારતના એક નાગરિક ના હક્કો તો ખરા જ બીજા કેટલા બધા હક્કો છે જે તમને લોકોને ખાસ પ્રકારના હક્કો આપવામાં આવયા છે. ભારતના બંધારણમાં..!"

(આ બધું જયારે કહેતો હતો ત્યારે તે શાંતિથી સાંભળતી હતી અને પછી ફરી તે પ્રશ્ન ઉઠાવીયો)

'ડેડી સરકાર તો અમને પુરેપુરો સપોર્ટ આપે જ છે તેમાં શંકાનું કોઈ સ્થાન નથી તો આપણો સમાજ કેમ સ્ત્રીને નીચ સમજે છે..?'

વાત પણ કુંવરી એ સાચી કહી હું વિચારે પડી ગયો કે હવે શું કહું..?

પછી મેં તેની વાત કાપતા કહીયું : 'બેટા જો ગામ છે ને...'

(મારી વાત બોલવા જતા જ તે બોલી ઉઠી)

"બસ ડેડી કેટલી વખત તમે મારી વાત કાપશો..? એ પહેલા પણ તમે મારી વાત કાપી નાખી હતી... અને આજે પણ...!!! ડેડી આજ મારા અવાજને ના દબાવતા.."

આજે તો દૃષ્ટિના મમ્મી પણ દૃષ્ટિ તરફ હતા. એટલે તેને પણ થોડું કહીયું..

'બેટા આપણે તો કેહવા પૂરતા હક્કો આપીયા છે ખરેખર તો બધા હક્કો, આપણી સ્વતંત્રતા, આપણા સપના, આપણું ચરિત્ર, આપણું તન, આપણું ધન બધું જ પુરુષોએ દબાવી રાખીયું છે. આપણે ગમે તેવા સારા કેમ ના હોઈએ તો પણ પુરુષો તો શંકા જ કરે, કોઈ સ્ત્રી કોઈ પણ જગ્યાએ જઇ પણ શકતી નથી કે મન મૂકીને કોઈ સાથે વાત પણ કરી શકતી નથી. અરે.. બેટા ક્યારેક ક્યારેક તો એટલી હદ સુધી જતા રહે છે કે તે HIV યૌની ટેસ્ટ પણ કરવે છે. શું આપણે આપણી મર્યાદા ખબર નથી હોતી..? બેટા આ જ પ્રકારે આપણે પુરુષો પર શંકા કરીયે ને તો કા આપણું ઘર ભાંગે (છૂટાછેડા આપી દે) કા આપણી બોલતી બંધ કરાવી દે. (મારપીટ, દારૂ) આપણે જો ભણીયે તો પુરુષો ને બગાડીયે એવી વિચારધારા રાખે છે પુરુષો. બેટા તને ખબર છે ભારતમાં કોલેજ કરતી છોકરીના બળાત્કાર કેટલા થાય છે? તને ખબર છે ભારતમાં કેટલી બધી સ્ત્રીઓ પીડાય છે? કોઈ સાસુ સાસરાથી તો કોઈ દેવરથી તો કોઈ નણંદથી, અને જો એ બધા શાંતિ થી રહેતા હોય તો પતિપરમેશ્વર તો હોય જ અને જો બેટા આ સાસરની વાત જ નથી હો, જયારે માં-બાપ ના ઘરે હોય તો માં-બાપ કાકા-કાકી બધા જ આપણી ઉપર અત્યાચાર કરવા કોઈ બાકી નથી રાખતા. (નિસાસો નાખતા) ભારતના બંધારણમાં આપણે ખાસ પ્રકારના હક્કો આપીયા છે પરંતુ એ બંધારણની બુક ના પાનાં પીળા (અન્યાયો જોઈ જોઈને) થઈ ગયા છે એટલે તે હવે એક બંધ થયેલી ડાયરી સમાન છે તેનું અસ્તિત્વ તો છે જ પણ તેનું મહત્વ કોઈને સમજતું નથી',

(હું પણ શું બોલું શરમના મારે નીચે મુખ નાખી ગયો.)


દૃષ્ટિ તેના મમ્મી ને કહે : 'કેમ..મમ્મી આપણો શું વાંક.?'

'બેટા આપણે સ્ત્રી થઈને આવયા ને એ જ આપણી ભૂલ.'


ઘરનું વાતાવરણ અચાનક કોઈનું મરણ હોય તેવું શોકવાળું બની ગયું. હા, હતું જ મોત અહીં ,કોનું ? પુરુષોના ખોટા ખ્યાલનું અને સ્ત્રીના હક્કો નું તેમના સ્વાભિમાનનું....

દૃષ્ટિ મારી પાસે આવી અને મારુ મુખ ઉંચુ કરીયું અને કહીયું, :'મમ્મી તમે જે કહો તે મારા ડેડી. બીજા પુરુષો જેવા નથી. તે કોઈ દિવસ તમને કે મને કશું જ કહેતા નથી, તે આપણી બધી જ વાત માને છે, આપણે ઘણી મોઝ કરાવે છે, જે જોઈએ એ લાવી આપે છે, ડેડી તો ગામની વાતો પર વિશ્વાસ જ નથી કરતા તો શંકાની તો વાત જ નથી. હે... મોમ..પહેલા... ડેડી પણ આવી શંકા કરતા..? શું દાદા ને બા તમારા પર અત્યાચાર કરતા..? એટલે આપણે આજે કાકા કાકીથી દૂર રહીએ છીયે...?'

દૃષ્ટિના મમ્મી એ કહીયું : 'બેટા દેરાણી જેઠાણી નો પ્રોબ્લેમ તો બધાને હોય જ છે પણ દાદા-દાદી કોઈ દિવસ મને કાંઈ કહીયું નથી દેરાણી આવયા બાદ અને દાદા અને બા ના અવસાન બાદ કામ બાબતે ઝઘડો થતો પરંતુ તારા પાપા એ કોઈ દિવસ મને કહીયું નથી, પછી ઝઘડો દિવસે ને દિવસે વધતો ગયો. એટલે આપણે આ નવું ઘર લીધું અને અહીં આવી ગયા રહેવા. હું અને તું બંને ભાગ્યશાળી છીએ કે આપણે આવો સારો પુરુષ એક પતિ અને એક પિતા તરીકે મળીયા. એટલે જ દ્રષ્ટિ આજે હું મારા પગભર છું (દ્રષ્ટિના મમ્મી પોતાની ઈચ્છાથી નોકરી કરતા હોય છે)અને તું આજે આટલી રોક-ટોક વગરની જિંદગી જીવી રહી છે. ખરેખર બધા પુરુષો એ પોતાની વિચારધારા તારા પાપા જેવી કરવાની જરૂર છે. બસ એક સ્ત્રી તરીકે હું આટલું જ કહીશ કે અમારે હક્ક નામ નું આકાશ નથી જોતું અમારે સ્વતંત્રતા નામની પાંખ જોઈ છે, આકાશ તો અમે ગોતી જ લેશું. અમને અમારી મર્યાદા ખબર જ હોય છે.'


'એ...એ... ટાઈ.. ટાઈ... ફિશ (હસતા હસતા) ડેડીને કેટલું બધું સાંભળવું પડીયું. મારા ડેડી તો ગ્રેટ છે.'

(દૃષ્ટિ એ બે મિનિટ માં ઘરનું વાતાવરણ સરખું કરી નાખીયું)

મેં કહીયું : 'હા મારી રાજકુંવરી, આ વસ્તુ સત્ય છે અને હા બેટા બધા આવા હોતા નથી, અમુક નાપાક ના હિસાબે બધા પુરુષો ને સાંભળવું પડે છે જો કે હવે ધીમે ધીમે પુરુષોમાં પણ હવે સુધારો આવવા માંડ્યો છે. બેટા એ જે હોય તે. life માં બીજાને ખુશ કરવા નહીં જીવવાનું, પરંતું આપણી જાતને ખુશ કરવા જીવવાનું.. જીવન એક વખત મળે છે બને તેટલી મોજ-મસ્તી કરવાની. પૈસા તો આજ છે ને કાલ નથી પરંતુ જિંદગી આજ છે ને કાલ નથી...'

દૃષ્ટિ નારાજદગી દર્શાવતા કહીયું : 'ફરી મરવાની વાત શરુ કરી, ચાલો એ બધું મુકો પડતું ને આપણી ઈનોવા કાઢો. આજ આપણે પેલા હેમાલિયા મોલ પછી નીલમબાગ પેલેસ જશું.'

'સારું ચાલો જઈએ આપણે તમે તૈયાર થઈ જાવ. હું ગાડી કાઢું'

'હમ્મ.. ખાલી બહાર જ કાઢજો હો ચલાવતા નહીં, આજ હું ચલાવીશ ને તમે બેઠજો મારી પાસે.
દૃષ્ટિ હસતા હસતા કહીયું'

'અરે.. કાંઈક ભટકાવી દઈશ તો..?'મેં કહીયું,

'તો તમને હું શું લેવા લઈ જાવ છું..?'

'હમ્મ...તો ચાલો હું કહીશ જેને ભટકાવી તેને મળો, હું તો શાંતિથી બેઠો છું. તો તું શું કરીશ.?' મેં રમુજ મિજાજ થી કહીયું,

'અચ્છા તો હું ગાડી મૂકીને ભાગી જઈશ.' દૃષ્ટિ વાળ બાંધતા કહીયું.

'વાળ ખુલ્લા જ રાખને જીન્સ-ટોપ સાથે સારા લાગશે અને વાળ ઉડશે તો ઓર મસ્ત લાગશે.'

'You mean, you permit me to drive a car in city, યે... યે... મોમ હું ચલાવીશ કાર.... મઝા આવશે..'

ઉત્સુક થઈને તેના મમ્મીને કેહવા રસોડામાં ગઈ.

"બસ ભગવાન મને દરેક જન્મે દ્દૃષ્ટિ જેવી પુત્રી દે જે બીજું મારે કશું જ નથી જોતું...."





"દીકરા જો હોય કુલદીપક તો મારી દીકરી મારુ નાક,
દીકરો જો હોય હૃદય તો દીકરી મારો શ્વાસ,
દીકરો તો પલભર નો આંનદ જયારે દીકરી તો પળેપળનો નંદ,
ખરેખર નસીબદાર હોય છે જેને દીકરી હોય છે.."



                                         💐મેહુલ ડોડીયા (MD)💐























                                        Sept, 5 2017, Today I went to Savar Kundla to Rajkot for Migration Certificate. When I was Traveling, I bored then I wrote this Short-story about A daughter, a woman, we can tell it as Feminism. I hope you will like it. This is my first Short-story work.

                         


Saturday, 26 August 2017

દિલ ની વેદના





હવે તમને જોવાનો કોઈ અર્થ નથી,
મને સમજી શકે તેવું તમારી પાસે દિલ નથી,
તમે તારછોડીયા કરો ને હું આવ્યા કરું,
એ હવે અમને મંજુર નથી.

ભલે હું હાર્યો અને તમે જીતીયા, પણ
મારી હાર જોવી એ તમારી જીત માં દમ નથી,
નસીબદાર છે એ કે જેમને તમે મળીયા,
પણ એમાં હું તો શું કરી શકું...?????

તમને પામી શકું એવી હવે એકેય રેખા નથી,
હું જોઉં તમને ને તમે જુઓ બીજાને, તેથી 
હવે તમને જોવાનો હવે કોઈ અર્થ નથી,
હું લખું અને તમે વાંચી ના શકો.

અને કદાચ વાંચો તો ભી સમજી ના શકો,
એવી મારી આ ગઝલનો હવે કોઈ અર્થ નથી.











અમારી કોલેજ પુરી થઈ





રજા આપો ત્યારે અમારી કોલેજ પુરી થઈ,
પૂર્ણ થયો કોર્ષ ને પૂર્ણ થઈ અમારી મુસાફરી,
હવે રજા આપો અમારી કૉલેજ પુરી થઈ,







Literature ના દરિયામાં, સર્વ મારતા હતા ડૂબકી,
ખરેખર દિલીપસરે સરસ બનાવી હતી એ નાવડી,
મારિયા હતા હલેસા ખુબ કિનારે પહોંચવા માટે,
પણ નહોતી ખબર કે આટલી જલ્દી આવશે કિનારો,
                                                   હવે રજા આપો........




કેમ પુરા થયા આ ૯૮૫ દિવસ ને ૨૩૦ કલાકો,
ખબર જ ના પડી કે અમારી કોલેજ પુરી થઈ,
શું વાત કરીયે અર્જુન સરની  ખુબ જ કહી Story,
કેમ પૂર્ણ થયું પેપર ને હાજરી પૂરતી ગઈ,
                                              હવે રજા આપો........









GK GK કહીને જીકી ગયા અમને,

ધ્રુવ સરે કારીયું પૂરું ને પરીક્ષા આવી ગઈ,
ડોલી મેમ આવયા ને બચી ગયો કોર્સ,
સ્પોનિયસ નું થયું સ્પોન્ટીનિયસ, આપીયુ દિલીપસરે જ્ઞાન.
                                             હવે રજા આપો........












રવૈયાસરની તો વાત જ ક્યાં કરવી,
જેમની માટે એવું બને કે વાક્ય તો શું શબ્દો ટૂંકા પડે,
આટલું જ ક્યાં હતું આ કોલેજમાં વિદ્યાર્થીઓ હતા અનેક,
પણ હતું અમારૂ અનેરું ગ્રુપ આ ટી.વાય.બી.એ નું
                                          હવે રજા આપો ........













ક્યારેક મસ્તી, ક્યારેક ઝધડો ને ક્યારેક બનાવીએ ગ્રુપ,
થોડીક આવે એ.ટી.કે.ટી. ને થોડા આવે આંસુ,
બસ હવે બહુ થયુ....
હવે રજા આપો અમારી કોલેજ પુરી થઈ..
હવે રજા આપો અમારી કોલેજ પુરી થઈ...
















હા છું હું જોકર



Hello Friends,

Today I would like to share my second poem, which has written by me after Coming Bhavnagar.

I hope you will like it....

I would like your response about my poem.
Tell me what I have to change in my poem..
Please write comment give your opinion about my poem........

Enjoy it....







દુનિયામાં આવયા છીયે આપણે,
જરા તો હસી ને બતાવો તમેં,
હસતા પણ ક્યાં આવડે છે આપણે,
સાંભળવા પડે છે ને જોક્સ આજે.



બધાના સ્વભાવ છે અલગ અલગ અહીં,
થોડી થોડી પળ માં બદલાય છે મન અહીં,
કોણ જાણે થયું છે શું બધા ને ,
શા માટે ફરે છે બધા દિવેલ પીધેલા અહીં.



જ્યાં જુવો ત્યાં ફરે છે બધા દેવેલીયા,
પૂછી તો જુવો કોઈને " કેમ છે ભઈલા ? ",
આપશે જવાબ મોં ચડાવીને " સારું હો ",
અરે.. દોસ્ત આવી જ ગયા છો તો મોઝ ભી કરી લો ને,






ભગવાને આપીયુ છે દુ:ખ બધાને,
કોઈને ભણવાનું તો કોઈને નોકરીનું,
કોઈને છોકરીનું તો કોઈને લગ્નનું,
અરે દોસ્ત ભગવાને નક્કી જ કરીને રાખીયું છે તો...




હસાવવા નખરા કરે છે કોઈ,
ન બોલવાનું બોલે છે કોઈ,
મોં ચડાવીને બેસે તે મને પસંદ નથી,
માટે જ પોતાની જાત વહેચીને હસવવાની કૌશીશ કરે છે કોઈ.



હસાવનાર ને માની લેવાય છે જોકર,
કોઈ વાંધો નહીં જોકર હી સહી,
હા માનીયુ આજે હું જ છું જોકર,
બસ બીજું કશું જ નહીં બે ઘડી ખુશ તો થાવ છો ને અહીં.
























હવે બસ, બહુ થયું, સર કોર્સ પુરો થાય તો સારું

Hello Friends,


Today I would like to my Poem. Which are written in T.Y.B.A. (2016-17)

I hope you will like it.
I would like to see your response.....





હવે બસ, બહુ થયું, સર કોર્સ પુરો થાય તો સારું,
પરીક્ષા આવી નજીક હવે Literature સમજાય તો સારું,

ટી.વાય.બી.એ. નો આ કોર્સ ઘણો ગંભીર છે રવૈયા સર,
હવે રોબોટ ની જેમ પેઝ ભરાય તો સારું,



જુઓ 'Ism'વાળું પેપર પુરુ કરીયું ભટ્ટસરે,
પુછી તો જુઓ કોઈને સમજાયું 'Romanticism'..!!

મને તારામાં સમાવીલે ઓ Literature,
મને તો ઘણી ઈચ્છા છે કે તારો Scholar થાઉ તો સારું.



ભલે બેસુ હું પાછળ પણ આવી મસ્તી કોને મળે.?
તમન્ના છે કે તારા સાહિત્યને સંપુર્ણ સમજુ તો સારું.

શેક્સપિયર ભલે હોય તારો પિતા મને એની પરવા નથી,
હું વિધાર્થી કાજ એક જ Phonetic સમજાય તો સારું.



મને એવા રૂપાળા ઘાવ દુનિયા એ કરિયા છે અર્પણ,
ખુદ દુનીયા ને થઈ આવીયું ઇંગલિશ શીખી લવ તો સારું.

જીવનમાં આમ ક્યાંથી મળે લયબંધ ચંચળતા,
કોલેજમાં થોડું જ્ઞાન, થોડા મિત્રો, થોડા ગુરુજનો મળે તો સારું.

.


સમય રહીયો છે થોડો જીવવા દો ઓ પ્રોફેસર,
પછી કોણ જાણે ક્યાં હશે આ ફેમેલી જેવો ક્લાસ..?

થોડુંક ઝઘડીએ થોડા હેરાન કરીયે થોડા ભાગ પાડીએ કલાસના,
પછી હવે રા' આપણે નહીં, હવે રાહ આપણી જોઈ રહી છે.






યાદ તો આવશો તમે સ્મૃતિપટ પર વિસરશો તમે,
નથી માનતું આ દિલ, પરંતુ વિસરવું તો પડશે જ
બસ હવે આ પળ અહીં થંભાઈ જાય તો સારું ...
બસ હવે આ પળ અહીં થંભાઈ જય તો સારું.....














River and tide

Andy Goldsworthy makes sense-luscious sculptures entirely out of things he finds in nature — stones, twigs, leaves, plant stalks, cl...