River and tide

Andy Goldsworthy makes sense-luscious sculptures entirely out of things he finds in nature — stones, twigs, leaves, plant stalks, clay, ice, snow. In this meditative 90-minute documentary by Thomas Riedelsheimer, Goldsworthy is seen working on new creations as he explains his philosophy that brings together a Zen-like appreciation of the natural world, a deeply felt connection with the Earth and all its thousand things, a fascination with time and the ephemeral existence of objects, a respect for place and all the marvels discovered within a space that one knows intimately, and a yearning to explore the energy that is running through the landscape. Sometimes his works change before our eyes and even pass away before we have savored all their mystery and magic. But to the artist, this is all part of the process.The artist also doesn't think in terms of success or failure. After he has spent many hours constructing an intricate mobile of twigs and thorns, the wind shifts and the piece collapses. Goldsworthy surveys the wreckage and practices equanimity. He seems to know that sometimes the magic works and sometimes it doesn't. What's important is that the creative process itself has been manifested along with an intimate meeting with "the heart of the place." Nothing is ever lost in the universe. There is always something to be cherished in this kind of environmental art. Back at his home in Penpont, Scotland, Goldsworthy enjoys the company of his wife and small children, then walks through the village gathering material for a new project. He picks dandelions from the roadside and places them in a rock hollow at the edge of a river; from overhead, it is a blaze of yellow beauty amid the rocks.

As we all know nothing remains permanent. As it is Andy Goldsworthy working with time and nature. Goldsworthy is famous throughout the world for his work in ice, stone, leaves, wood, and he felt that he has deep connection with the earth. May be he is working seasonal changes. He made a sculpture with the help of stones. One beautiful thing is he uses the natural background music. 

By now, we are well aware of his love of rivers for their free-flowing energy. Goldsworthy has made a chain of green leaves and placed them in the water; we are mesmerized as it seems to take the form of a snake slithering past rocks, into still pools, and out into the rushing current again. One of his most awesome creations is on display in the Storm King Art Center in Mountainville, New York. A stonewall crosses a field, wiggles its way under a river, and emerges to wind through the trees on the other side.

Department of English, MKBU

ત્રણ વર્ષથી જે ખેડાણ થતું હતું તેમાં બિયારણ રોપવા નો સમય આવી ગયો હતો. સૌરાષ્ટ્ર, ભાવનગર, એસ. એન. ડી. ટી. વિગેરે જેવી વિવિધ યુનીવર્સીટી માંથી વિધાર્થીઓ બિયારણ રૂપી સાહિત્યને માણવા તેમજ Criticism, internet અને અનેક Theories બીજ નું અંકુશ તેમના જીવનમાં વાવવા આવિયા હતા. દિલીપસર રૂપી વિદ્વાન માણસ ના માર્ગદર્શન હેઠળ જમીન પર વાવેતરનું, આવનારી પરિસ્થિતિનું, તેમજ જીવનના સાચા મૂલ્યો ના ઘડતર માટે આવિયા હતા.

શરૂઆતનો સમય જાણે કાદવ પર ચાલવા સમાન હતું, એટલે પહેલા જ દિવસે ઈન્ટરનેટ, પ્રોજેક્ટર, કોમ્પ્યુટર વિગેરે થી થયું જો કે તેમાં કંઈ એવું નોહતું કે તે કાદવ સમાન છે પણ સાચી કસોટી અમારો ત્રણ વર્ષનો અનુભવ, એટલે કે સર દ્વારા પહેલા જ દિવસે લખવવા માં આવ્યુ કે તમારા મતે સાહિત્ય શુ છે ?

ધીમે ધીમે ક્યારે કાદવ માં કમળ ખીલીયું ખબર પણ ના પડી, અમારા ત્રણ વર્ષના અનુભવ (બનઝર જમીન) પણ પાણી રૂપી Criticism અને Theories ફેરવ્યુ એ જ theories અને એ જ criticism અમે ત્રણ વર્ષથી ભણતા આવિયા હતા છતાં એ બીજ ને કંઈ રીતે વાવવું તેમજ પ્રેકટીકલ લાઈફમાં કંઈ રીતે વાપરું એ દિલીપ સર દ્વારા આ બે વર્ષમા શીખવાડવા માં આવીયુ.

એક ચેપટરની સાથે લાઈફલાઈન લેશન સાથે સાથે નવી દ્રષ્ટિ નિખરી ઉઠી. નોવેલ તેમજ તેમના પાત્રોનું મુલ્યાંકન કરતા કરતા કેમ માણસનું મૂલ્યાંકન કરવું એ પણ ખૂબ જ સહેલાઇથી દિલીપસરે શીખવ્યુ. ડો. ફોસ્ટ્સ ની વધારે પડતી નોલેજની ભૂખ અને સંપૂર્ણ હોવાનો ઘમંડ જાણે સીધો અમને જ આંગળી ચીંધી રહિયા હોય એમ લાગતું હતું. કંઇક ને કંઇક પ્રવૃત્તિમાં જોડાયા રહેવાનું આ ભવન માં મૂળમાં હોય એવું લાગતું હતું. Ds જે બાલમંદિર થઈ ચાલી આવતી બાળસભા નુ ભાન કરાવતી હતી જો કે એ બાળસભા અને અમારી બાળસભામાં ઘણો તફાવત હતો. ડિબેટ, ક્વિઝ, સ્પર્ધા, હાલમાં બનેલી ઘટના અને રાજકીય પ્રવૃત્તિ ને criticism ના મોલે અમારા ds માં તોલતા હતા અને ક્યારેક તો એ ડિબેટ જાણે સર્પનું રૂપ ધારણ કરી લેતું. વિચારોની અલગતા ના કારણે મોટી જંગ dsમાં અવારનવાર યોજાતી છતાં પણ દિલીપસરના વિચારો અને તેમના મંતવ્યો બંને ને ન્યાય આપતા. આ મંતવ્ય જોઈને ક્યારેક મને પણ એવું થઈ આવતું કે કોઈ માણસ આમ બંને તરફી કેમ હોય શકે ? ના એવું નથી કે બંને નો પક્ષ લે પણ સત્ય તરફ અને સત્ય જે કડવું હોય એને કેમ મિષ્ટાન સ્વરૂપે પિરસવી ખરેખર એ ખૂબ જ આગવી કુશળતા છે પ્રથમ વર્ષમાં અનેક વિવેચન શીખી ગયા જેમ કે Power and Knowledge, Capitalism, Marxism, Orwellian idea, Structuralism, Deconstruction, વિગેરે જેવી અનેક theories સ્વરૂપે દવા દિલીપસરે લખાવી ભણાવી અને તેનો ઉપયોગ શીખવાડીયો જે ખરા જીવન માં સડો ન બેસે તેની માટે જરૂરી હતી. હજુ અમારી બુદ્ધિ બાળ હતી આટલું આટલું શીખીયા છતાં અમારી પાસે બાહના ખૂબ જ હતા. છતાં કારણ નહિ નિરાકરણ નો ખ્યાલ ભલે યુગાતર Conference હતો છતાં તેને શિષ્ટ પણે પાળવા નું અનેરું કામ તો આ અંગ્રેજી ભવન તેમજ દિલીપસર પાસે થી જ શીખીયું હતું. હવે અમારી જે બાહના ની ટેવ હતી એ કાદવ સાથે ભળી ગઇ ધીરે ધીરે અમારી વિચારધારા, અમારી ટેવ, ટુક એમ કહીયે કે અમારું અસ્તિત્વ જ કંઈક અલગ નિખરવા લાગિયું.

આંખના પલકાળ સાથે પ્રથમ વર્ષ પૂર્ણ થયું, ઘણું શીખીયા ઘણું મણિયા, આવનારી પરિસ્થિતિ ને મોબાઈલ થી ભગાવતા થયા. અંગ્રેજી ભવન માં હર એક દિવસે કંઈકને કંઈક પ્રસંગ હોય જ છે જેમ Julian Barnes કહે છે તેમ 'Everyday is Sunday' અંગ્રેજી ભવન માટે દરેક દિવસ રવિવાર સમાન હોય છે શનિવાર હોય કે રવિવાર લેક્ચરની મહેફિલ જામી જ હોય છે લેક્ચર એટલે માત્ર પુસ્તકિયું પ્રવચન જ નહિ તેમાં મહેણાંરૂપી સલાટ, જ્ઞાન રૂપી નાન રોટી, રાજકારણની ટીકા રૂપી સબ્જી, અને મિત્રો સાથ રૂપી છાશ પીરસાઈ. હજુ feminism, Marxism, Structuralism વિગેરે અણમોલ Theories ને સમજતા, ખરા જીવનમાં ઉતરતા થયા ત્યાં જ એક નવો જોશ ભરાઈ ઉઠીયો. જે થી અમે અમારી જાત ને કંઈક છીએ એવો ભ્રમ ઉભો થયો એમ પણ Senior બનીયા એટલે થોડા વધુ હવા માં ઉડવા મંડીયા. પણ પાંખ વિનાની ઉડવાની કોશિશ નકામી હતી. કારણ કે કાચી માટી ના દીવડા ને સારો એવો આકાર આપી દેવાથી મજબૂતાઈ ન આપી શકે અને તેમાં ઘી પણ રહી ના શકે અને સમાજમાં તે પ્રકાશ ન ફેરવી શકે. એમ હજુ અમે કાચી માટીના દીવડા સમાન હતા હજુ અમારા કોડિયાને માત્ર આકાર જ આપીયો હતો, ખરી કસોટી તો હવે શરૂ થવાની હતી દ્વિતીય વર્ષ શરૂ થયા ની સાથે Existentialism, Absurdity, Waste Land, stream of Consciousness, Racism, Cast-ism, Orientalism, post colonialism જેવી અનેક Theories ભણાવવામાં આવી જે અમારા કોડિયાને મજબૂતાઈ આપી અને એક તરફ જુઓ તો અમારા ખુદના જીવન માં થોડી હોનાયત શરૂ થઈ કેમ કે કોડિયા ને મજબૂતાઈ માટે અગ્નિમાં પાકવું પડે તેમ Absurdity અને ,Existentialism ની આગમાં અમે બળવા લાગીયા. અને જુના વિચારો અમારી માન્યતાઓ વગેરે બળીને અશ બની ગઈ. હવે સમય આવી ગયો તેમાં ઘી અનેપ્રજ્વલ્લિત કરવાનો , અમારા કાચા કોડિયા માં ઘી તો ક્યારનું રેડાતું હતું પણ અમને ખ્યાલ જ નોહતો, વૈદેહીમેમ, હીના મેમ, મિલન સર, પૂજા મેમ, મહેમાન પ્રોફેસરસ અનેક teaching methods રૂપી ઘી રેડતા હતા અને પ્રેરણાંના સ્ત્રોત બની વિધાર્થીને મદદ રૂપ થતા હતા. છેલ્લું સેમ અને કોડિયા ને પ્રજ્વલિત કરવાનો તેમજ કરેલી વાવણીનો ફાળ નીકળવાનો સમય આવી ગયો છે. ELT , Mass મીડિયા, આફ્રિકાન અને ન્યુ literature ની શરૂઆત થઈ. આમ તો આ આખું સેમ ઉદાસીન જ ગયું, છેલ્લા દિવસો માં સંપૂર્ણ માણી લેવા માંગતા હતા છતાં પણ વિદાયના દિવસ અને ભવન ને છોડી જવાનું જાણે આંખ માં ખૂંચતુ હતું. જેમ gabriel Okara કહે છે તેમ અમારી સ્માઈલ પણ થોડી થોડી વાર બદલાતી હતી. મિત્રો સાથે રહેવા માટે ઉત્સુક છતાં પણ તેમની સાથે ઝઘડો કરી બેસતા થયા, અને અંતિમ દિવસોમાં તો બધા જ રસની સ્વીકૃતિ થઈ એટલે બધા જ રસ એક બીજા માં મુખ પર કરુણ, રોદ્ર, વીર, હાસ્ય, ભયાનક તેમજ શ્રુગાર રસ જોવા મળીયા. ભવનની છેલ્લી કલાકો ને માણવા અને memorblia ના બહાને ભવન મા સવારના ૯ વગીયા થઈ રાત્રીના આઠ વાગિયા સુધી રહેવા મંડીયા નાની નાની વાતો માટે સેલ્ફીના ઠગલો કરવા મંડીયા, ખરેખર એ સેલ્ફી નોહતી પણ સમયને કેદ કરવાની જુઠી કોશિશ હતી.

અંતે એ દિવસ આવી ગયો, વૃક્ષની છત્રછાયા માં ઉછરેલું બીજ હવે બીજ મટી વૃક્ષ બની બીજે છાંયડો આપવા સક્ષમ હતા, અમારો દીવડો પ્રજ્વલ્લિત થઈ ગયો હવે સમાજ માં પ્રકાશ ફેલાવવાનો સમય આવી ગયો, એક તરફ ખુશી અને એક તરફ ગમ ના આંસુ વહે છે. આ ભવનમા અને દિલીપ સર તેમજ અન્ય શિક્ષકો પાસે રહી ઘણું શીખીયા છીએ, ભલે નેકની ટિમ દ્વારા આપણી યુનિવર્સિટી ને સી ગ્રેડ આપીયો હોય પણ મારા માટે મારો ભવન અને દિલીપસર હમેશા A++ ગ્રેડ પર જ રહશે,

દિલીપ સર,

આજે આ વિદાય દિવસ પર અમે વચન આપીએ છીએ કે તમારા દ્વારા શીખવાડેલી એક એક વસ્તુ ને અમારા જીવનમાં પણ ઉતારવાની કોશિશ કરીશું, technology, Internet, webquest તેમજ સાહિત્યની માણતા રહેશું, અને તમારી વિચારધારા પર ચાલતા રહેશું હવે બાહના રૂપી છટક બારી ક્યારેય નહિ ખોલીએ. અને હા તમારું છેલ્લી ઉડાડેલી ટોપી હમેશા પહેરી જ રાખશું. ' Sense of An Ending'.

Thank you so much Sir,

My dear Classmate and Junior and MK University.